Η ΜΑΖΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 41η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

μαζική η αντιιμπεριαλιστική πορεία για το Πολυτεχνείο (λινκ)
             ΤΗΡΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ 
                 Η ΣΥΝΤΑΓΗ(ΛΙΝΚ)

 Απαρέγκλιτα τηρήθηκε και φέτος η συνταγή όλων ανεξαιρέτως των αστικών ΜΜΕ. Οι τηλεθεατές θα πρέπει σαν πρώτη είδηση να δουν τους δύο-τρεις κάδους σκουπιδιών που τους έβαλαν φωτιά οι κουκουλοφόροι «γνωστοί- άγνωστοι» και την απάντηση των δυνάμεων καταστολής, με το κυνηγητό μέχρι τα Εξάρχεια.

Οι δεκάδες χιλιάδες που πορεύτηκαν, τιμώντας την κορυφαία μέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μένει δεύτερη και φευγαλέα είδηση για ένα και μοναδικό λόγο: Τα περιφρουρημένα πυκνά μπλοκ του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της Κοινωνικής Συμμαχίας, με συνθήματα που πραγματικά τιμούν την επέτειο και καταγγέλλουν τους φονιάδες των λαών Αμερικάνους και την αμερικανοΝΑΤΟική χούντα πρέπει να μείνουν στη σκοτεινή μεριά του φεγγαριού.
Ντροπή για τους «αδέσμευτους», τους «αντικειμενικούς», τους «Κόντρα σε όλα» και όλους όσοι παραμυθιάζουν τους τηλεθεατές τους με ειδήσεις που ετοιμάζονται και πλασάρονται από Κέντρα Μαζικής Συσκότισης. Άδικος ο κόπος τους, κάλπικη η συνταγή τους. Οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας και η νεολαία της έρχεται η ώρα που θα κάνουν πράξη το σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία».

                                Στιγμιότυπο 

απο την πορεία της Δευτέρας 17 Νοέμβρη 2014                στην Αμερικάνικη πρεσβεία           

             

               Δίπλα μου προχωρούσε μόνος του ένας σύντροφος, άγνωστός μου,γυρω στα 65-70 Δεν μιλούσε με κάποιον, δεν μετακινούνταν Σταθερά στα αριστερά μου Πριν το «ΧΙΛΤΟΝ» έφτασε στα μάτια μας το τσούξιμο και η αναπνοή έγινε δύσκολη Κάποιος είπε «δακρυγόνα» Η φίλη μου οργανωμένη έβγαλε απο την τσάντα της 2 μάσκες και μου έδωσε τη μία «Ε πάντα κάπου εδώ καπνιζόμαστε λίγο» εξηγεί την προνοητικότητά της Κοίταξα δίπλα μου Ο σύντροφος έβγαλε ενα χαρτομάντηλο και  το έβαλε στη μύτη του

            Η πορεία κάνει στάση «Ψηλέ τι βλέπεις ,έχει ντουμάνι μπροστά;»φωνάζει κάποιος στον «ψηλό» που ήταν πίσω μου «Εχει κάμποσο» απαντά το ..περισκόπιο της ομάδας  «Τελευταίες ειδήσεις, αντιεξουσιαστές συγκρούστηκαν με την αστυνομία .Επεσαν κρότου-λάμψης Κάποιοι έμειναν πίσω κοντά στην αρχή των μπλόκ του ΠΑΜΕ, λένε οι ειδήσεις» αναμεταδίδει συντρόφισσα που έπιασε σταθμό απο το κινητό της "Ναί αντιεξουσιαστές..."έρχεται στα αυτιά μου ειρωνικό σχόλιο «Πριν φύγω από το σπίτι μου η τηλεόραση  μετέδιδε πως η αστυνομία έχει καλέσει ενισχύσεις και έγιναν προληπτικά και 30 προσαγωγές» συμπληρώνω « Φέτος εντείνουν τα μέτρα έκλεισαν και τις σχολές 5 μέρες πριν αντί για 3 που το κάνουν συνήθως» συμπληρώνει άλλος «Τρομοκρατία απο την αρχή ως το τέλος ,να αποθαρρύνουν τον κόσμο αλλά την πάτησαν ,έχει πολύ κόσμο» συμπεραίνει ο ....πολιτικός σχολιαστής της  μικρής ομήγυρης πριν φωνάξει «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω απο τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά»

                Κοιτάζω δίπλα μου Ισως ήταν ιδέα μου αλλα κάτι δεν μου άρεσε στο χρώμα του μοναχικού συντρόφου Σαν να χλώμιασε λίγο  Σκέφτομαι να του δώσω τη μάσκα μου αλλά έχω ίωση ,καλυτερα να περιμένω «Εχεις άλλη μάσκα» ρωτώ την προνοητική φιλενάδα μου που δεν έχει πάρει είδηση «Οχι Γιατί;» με ρωτάει πριν φωνάξουμε «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» «Τίποτα» λέω  «Κάντε αλυσίδες» φωνάζουν τα μεγάφωνα Τα συνθήματα δυναμώνουν Η φιλη μου γκρινιάζει πως τα μπλοκ  του ΠΑΜΕ ειναι πιό δυναμικά «Την άλλη φορά θα πάμε μαζί τους» «δηλώνει» Εγώ τα χρειάζομαι λίγο Δυσπνοώ κάπως Είναι και η ίωση Βγάζω χαρτομάντηλο και το προσφέρω στο σύντροφο αριστερά μου «Εχω και άλλο μου λέει» Ξαφνικά το βήμα πυκνώνει Σχεδόν τρέχουμε πιασμένοι αλυσίδες Τα συνθήματα δεν γίνεται να γίνουν δυνατότερα

 «Ενωση και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο», «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών», 

              «Ετσι να βουίξει η Αθήνα» ακούγεται η φιλενάδα μου Η ατμόσφαιρα πότε ξεκαθαρίζει πότε ξαναντουμανιάζει Απο ψηλά ελικόπτερο μας παρακολουθεί «Τους πληρώνουμε για να μας κατασκοπεύουν» πιάνει το αφτί μου σε στιγμιαία ανάπαυλα απο τα συνθήματα

               Εχουμε φτάσει πια στο Χιλτον Βλέπουμε τον πρώτο καμμένο κάδο Κάποια κοπέλα πετάγεται και φωτογραφίζει Αδειάζουμε λίγο την αριστερή πλευρά της λεωφόρου  με εντολή απο τα μεγάφωνα για να περάσει ασθενοφόρο Περνάμε το Χιλτον Είμαστε πια στην ευθεία για την Αμερικάνικη πρεσβεία Το βήμα γίνεται κανονικό Οι γραμμές πυκνές Τα συνθήματα δυνατά και απανωτά Βουίζει η Αθήνα Βγάλαμε τις μάσκες και τα μαντήλια  «Αυτό το γρήγορο ήταν ότι έπρεπε» ακούω δίπλα μου το σύντροφο με το χαρτομάντηλο που δεν μιλούσε  «Το σημαντικό είναι πως δεν θα τους περάσει Θα φτάσουμε στην Αμερικάνικη πρεσβεία»Φωνάζει μαζί με τους άλλους :

                «Το πολυτεχνείο ζεί έξω οι Αμερικανοί» «Τέρμα πια ο εμπαιγμός, ανθρώπινος δεν γίνεται ο καπιταλισμός» «Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν» , «Έξω από της Ευρώπης τη λυκοσυμμαχία, οργάνωση και αγώνας για άλλη εξουσία»

                     Ετσι πορευτήκαμε  και φέτος περισσότεροι απο πέρσι λιγότεροι απο της επόμενης χρονιάς

                     ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ(ΛΙΝΚ)

 «Για να είμαστε ελεύθεροι εμείς σήμερα, γι' αυτό πάλεψαν και σκοτώθηκαν τα παιδιά...».

Το είπε έτσι με απλά λόγια μια γυναίκα μπροστά στις κάμερες σήμερα το πρωί.

Είμαστε ελεύθεροι όμως;

Πόσο «ελεύθεροι» είμαστε;

Σιωπή...

Είμαστε ελεύθεροι να κυκλοφορούμε άνεργοι και φτωχοί...

Ελεύθεροι να περιμένουμε τη σωτηρία απ' τον ουρανό.

Ελεύθεροι να πληρώνουμε για την Παιδεία, την Υγεία και κάθε αυτονόητο που θα έπρεπε να αποτελεί δικαίωμα όλων και όχι μόνο όσων έχουν να πληρώσουν.

Ελεύθεροι να παγώνουμε μέσα στα σπίτια μας χωρίς θέρμανση το 2014...

Ελεύθεροι να καιγόμαστε στα 40άρια του καλοκαιριού και να βλέπουμε τις διακοπές σαν έργο στην τηλεόραση.

Ελεύθεροι να παρακολουθούμε πολιτισμένα ανήμπορους και ηλικιωμένους να χάνονται χωρίς φάρμακα και περίθαλψη.

Ελεύθεροι να ...σωπαίνουμε όταν φεύγουμε απλήρωτοι από τη δουλειά.

Ελεύθεροι να φοβόμαστε ότι αύριο μπορεί να είμαστε κι εμείς χωρίς δουλειά αν αυτό κριθεί από τους σωτήρες ότι είναι «για το καλό του τόπου».

Ελεύθεροι να «ενημερωνόμαστε» από το οργανωμένο δίκτυο παραπληροφόρησης των ιδιωτικών ΜΜΕ και το ασφυκτικά ελεγχόμενο κρατικό δίκτυο.

Ελεύθεροι να αποβλακωνόμαστε, διασκεδάζοντας με τα σκουπίδια που μας μπουκώνουν.

Ελεύθεροι να απειλούμαστε διαρκώς από κάποιο νέο μικρό ή μεγάλο πόλεμο στην περιοχή ή ποιος ξέρει πόσο μεγαλύτερο ή πιο γενικευμένο.

Ελεύθεροι να πετάμε τη μία και μόνη ζωή που έχουμε στα σκουπίδια και να την καίμε στο βωμό των κερδών και της σωτηρίας της επιχειρηματικότητας, της «ανταγωνιστικότητας», της «βιωσιμότητας» των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ελεύθεροι να γκρεμίζουμε το σήμερα το δικό μας και το αύριο των παιδιών μας.

Ελεύθεροι να «πιστεύουμε ό,τι θέλουμε», όπως λένε, αλλά να απαγορεύεται να κάνουμε κάτι για να φέρουμε κοντά αυτά που πιστεύουμε.

Ελεύθεροι να υπηρετούμε πιστά το δήμιο, ακονίζοντας τη λαιμητόμο μας σύμφωνα με το γράμμα του νόμου!

Ελεύθεροι να πιστεύουμε μόνο στον καπιταλισμό, γιατί, όπως λέει η πλύση εγκεφάλου που όλοι οι «άξιοι» διαχειριστές του συστήματος σκορπούν γύρω, κανένας άλλος κόσμος δεν μπορεί να υπάρχει αν γκρεμιστεί η οικονομία της αγοράς, δηλαδή η αιτία της καταστροφής της ζωής μας.

41 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο είμαστε ελεύθεροι να ...μη ζούμε.

Είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε ανάμεσα στη δυστυχία και τη μεγαλύτερη δυστυχία. Η ευτυχία ανήκει σε άλλους. Δεν φτάνει για όλους.

41 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο είναι ακόμη ολοζώντανο.

Πιο ζωντανό από ποτέ, μας φωνάζει ακόμα από το μακρινό πια '73 μαζί με τους νεκρούς του:

Να σπάσουμε το φόβο!

Να οργανωθούμε και να παλέψουμε μέχρι το τέλος.

Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας κόβοντας τα βρώμικα χέρια που έχουν τυλιχτεί πάνω μας αρπάζοντας τα πάντα.

Να κόψουμε και τα εννιά κεφάλια της Λερναίας Ύδρας και να κοιτάξουμε μπροστά.

Να πιστέψουμε στο όνειρο ενός δικού μας καλύτερου κόσμου.

Το Πολυτεχνείο μάς φωνάζει ακόμα.

 Του Γιώργου Σαρρή αναδημοσίευση απο 902.gr

ΕΔΩ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
"ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΩΝ (ΠΑΝΓΕΩΤΕΧΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ)

δείτε αναλυτικό αρχείο των δημοσιεύσεων στην ιστοσελίδα μας 

με χρονολογική σειρά στο λινκ αρχείο δημοσιεύσεων