ΚΤΗΝΙΑΤΡΩΝ
Συσπείρωση και αγώνας ενάντια στα σχέδια για το Ασφαλιστικό.
Να μην φτάσει στη βουλή το εγκληματικό νομοσχέδιο.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε
H επίθεση της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό πλήττει τους πάντες. Αυτή είναι, άλλωστε, και μια από τις μεγαλύτερες
προσφορές του ΣΥΡΙΖΑ στην εργοδοσία και στο σύστημα: Με τη μεταρρύθμιση που
προωθεί, νομιμοποιεί τις περικοπές που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια και κλείνει
κάθε συζήτηση από τη σκοπιά του κεφαλαίου και του κράτους για ανάκτηση των
αιματηρών απωλειών που είχαν οι συνταξιούχοι από το 2009 ενώ μετατρέπει την
ασφάλιση σε ατομική υπόθεση του κάθε εργαζόμενου.
Επιβεβαιώνεται, επίσης, ότι κάθε επόμενη «μεταρρύθμιση» του
Ασφαλιστικού κάνει το σύστημα χειρότερο για τους ασφαλισμένους και τους
συνταξιούχους. Ο νόμος Λοβέρδου - Κουτρουμάνη,
τον οποίο και σήμερα υπερασπίζεται το ΠΑΣΟΚ, «έσπασε» τη σύνταξη στα δύο και με
τα κριτήρια αναπλήρωσης οδηγούσε σε χαμηλότερες συντάξεις σε σχέση με το
προηγούμενο σύστημα.
Τώρα, το σχέδιο της κυβέρνησης
αξιοποιεί τα «κεκτημένα» του προηγούμενου νόμου και, μεταβάλλοντας κρίσιμους
συντελεστές στον υπολογισμό των συντάξεων, τις σπρώχνει ακόμα πιο κάτω. Κάπως
έτσι, η διεύρυνση των επαγγελματικών Ταμείων και της ιδιωτικής Ασφάλισης θα
προκύψει περίπου σαν φυσική εξέλιξη, αφού το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει και τα
κοράκια καραδοκούν.
Νέο πλήγμα θα υποστούν συνολικά οι ασφαλισμένοι, ανεξάρτητα από τη
χρονική απόσταση που τους χωρίζει από τη σύνταξη. Ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι αγρότες θα δουν τις ασφαλιστικές τους
εισφορές να τριπλασιάζονται, ενώ και στα επικουρικά αυξάνεται η εισφορά των
εργαζομένων κατά μισή μονάδα, χωρίς ωστόσο να αποτρέπονται κι άλλες μειώσεις
στις σημερινές συντάξεις.
Η παραπέρα ενοποίηση των Ταμείων
θα φέρει και εξομοίωση προς τα κάτω συνολικά των παροχών σε Υγεία - περίθαλψη -
φάρμακο.
Να, λοιπόν, πώς αποκαθίσταται η «δικαιοσύνη» που λέει η κυβέρνηση:
Με το «τράβηγμα» όλων προς τα κάτω. Να πώς
εξασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του συστήματος, που όλοι την επικαλούνται: Με την
ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση συντάξεων και παροχών, με την αύξηση των
εισφορών των ασφαλισμένων, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που
έκανε ήδη η κυβέρνηση για μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων.
Κριτήριο για τη νέα κυβέρνηση, όπως και
για τις προηγούμενες, είναι «η αντοχή της οικονομίας», δηλαδή τι χωράει μέσα
στο αντιδραστικό πλαίσιο κανόνων του κεφαλαίου και της ΕΕ. Οι λύσεις που προτείνουν δεν παίρνουν ως βάση τις λαϊκές ανάγκες, αλλά
την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.
Η Ασφάλιση είναι το «μη μισθολογικό κόστος» για τους επιχειρηματικούς ομίλους,
βαρίδι στην αύξηση της κερδοφορίας τους. Γι' αυτό, στο βρώμικο πόλεμο της
προπαγάνδας μιλούν για «δυσβάστακτο» κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, ρίχνουν το
βάρος στις αναλογίες συνταξιούχων - εργαζομένων, στα διογκωμένα ελλείμματα των
Ταμείων, στην κακοδιαχείριση, στις ασφαλιστικές εισφορές, στα όρια ηλικίας
συνταξιοδότησης που συνεχώς τα αυξάνουν.
Τεράστιες είναι και οι ευθύνες των ηγεσιών – πλειοψηφιών στον κτηνιατρικό
και στους υπόλοιπους συλλόγους (ιατρικός κλπ). Με την επιχειρηματολογία τους υπέρ της
διατήρησης του ΤΣΑΥ με καθεστώς αυτοχρηματοδοτούμενου ταμείου απεμπολούν τις
οφειλές του κράτους και πρακτικά αποδέχονται τον κύριο άξονα της κυβερνητικής
επίθεσης. Παράλληλα συνεχίζουν τον επικίνδυνο δρόμο των αποσπασματικών,
συντεχνιακών στόχων. Καλλιεργούν αυταπάτες ότι με τις προτάσεις τους μπορεί να
«σωθεί» το ταμείο μας. Ότι μπορεί ένας μεμονωμένος κλάδος, επιστημονικός,
επαγγελματικός ή άλλος, να «γλυτώσει» μόνος του, όταν τριγύρω όλοι οι άλλοι κλάδοι
βουλιάζουν και ότι με τις νομοθετικές κυβερνητικές παρεμβάσεις θα βγούμε δήθεν
κερδισμένοι ως επιστήμονες υγείας αν παλέψουμε για να «αποσυρθούν κάποιες
επίμαχες διατάξεις που αφορούν τον κλάδο». Η θέση τους για συζήτηση με την
κυβέρνηση «από μηδενική βάση» για το κοινωνικοασφαλιστικό ισοδυναμεί με
παραίτηση όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει και «διαπραγμάτευση» του τρόπου
εφαρμογής του κυβερνητικού τερατουργήματος.
Το ζήτημα του
κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος δεν είναι λογιστικό, όπως αναφέρουν τα κόμματα
που στηρίζουν τον καπιταλισμό και την ΕΕ, αλλά πολιτικό και ταξικό. Είναι σύγκρουση τάξεων, ταξικών συμφερόντων, διαφορετικών δρόμων
ανάπτυξης. Ο ένας δρόμος εμποδίζει κάθε ικανοποίηση ακόμα και των πιο βασικών
λαϊκών αναγκών που σήμερα πολλαπλασιάζονται και ο άλλος, ο πιο δύσκολος, που
στηρίζεται στην αντίληψη ότι παραγωγός του πλούτου είναι ο εργαζόμενος και
επομένως πρέπει να είναι και ο μοναδικός αποδέκτης του. Αυτό απαιτεί πλήρη σύγκρουση, δηλαδή ο λαός να έρθει σε αντιπαράθεση
και ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.
Η φροντίδα για την Υγεία, την Πρόνοια, τις συντάξεις, η προστασία
του εργαζόμενου στο χώρο δουλειάς, είναι δικαιώματα του λαού, βασικό συστατικό
της ανάπτυξης και της κοινωνικής προόδου. Η
Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ατομική υπόθεση, του κάθε μέλους της κοινωνίας
ξεχωριστά! Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες, λόγω
της ασύγκριτα υψηλότερης παραγωγικότητας σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, να
μειωθούν δραστικά τα όρια συνταξιοδότησης και ο χρόνος εργασίας (60 χρόνια για
τους άνδρες - 55 για τις γυναίκες, 55 - 50 για τα ΒΑΕ, αντίστοιχα), να αυξηθούν
ταυτόχρονα οι μισθοί, οι συντάξεις, να διευρυνθούν οι παροχές Υγείας, Πρόνοιας,
τα κοινωνικά δικαιώματα.
Η Κοινωνική Ασφάλιση δε μας χαρίστηκε, δε μας παραχωρήθηκε. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων σε όλον το
κόσμο κατέκτησαν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα διά πυρός και σιδήρου, με
αιματηρούς πολύχρονους αγώνες για να μην «πεθαίνουν σαν το σκυλί στ' αμπέλι»,
για να έχουν ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, για να έχουν προστασία στον
επαγγελματικό κίνδυνο, στις σκαλωσιές, στα ορυχεία, στις μηχανές, αλλά και
προστασία απ' τις επαγγελματικές ασθένειες, ιδιαίτερα σε ανερχόμενους κλάδους.
Για να αποτρέψουμε το νέο έγκλημα, χρειάζεται γενικός ξεσηκωμός,
κινητοποιήσεις, πρωτοβουλίες παντού! Να εμποδίσουμε την κατάθεσή του στη Βουλή, είτε με τη
μορφή που έχει δώσει η κυβέρνηση σήμερα, είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή έρθει
με βάση τις τελικές διαπραγματεύσεις. Να ενταθεί η πίεση προς την κυβέρνηση,
τις εργοδοτικές οργανώσεις, να πολλαπλασιαστούν οι αγώνες σε κάθε πόλη. Να
ακυρώσουμε το κυβερνητικό νομοσχέδιο με κάθε δυνατό τρόπο.
Τώρα είναι η ώρα να καταγραφούν η
ετοιμότητα και η αποφασιστικότητα των εργαζομένων, των αυταπασχολούμενων, των
φτωχών αγροτών να αντιδράσουν αγωνιστικά, προτάσσοντας το αίτημα για καμιά νέα
μείωση, αλλά ανάκτηση των απωλειών, κάλυψη των σύγχρονων αναγκών. Αυτόν τον
αγώνα καλεί το ΠΑΜΕ σωματεία και εργαζόμενους να οργανώσουν, με νέα πανεργατική
πανελλαδική απεργία.
Η ελπίδα δεν είναι σύνθημα! Η ελπίδα
βρίσκεται μόνο στον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ προς
όφελος των κερδών των μονοπωλίων στα οποία θυσιάζεται το παρόν και το μέλλον
μας, οι ζωές μας. Η ελπίδα βρίσκεται στο δρόμο της ρήξης, της ανατροπής της
πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων, στο δρόμο της
ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Μέση λύση δεν υπάρχει: `Η τα κέρδη του
κεφαλαίου ή οι δικές μας σύγχρονες ανάγκες.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· Να αποσυρθεί ΤΩΡΑ το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο
· Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Άμεση
μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, άμεση επαναφορά των απωλειών στις συντάξεις
και αυξήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
· Πλήρης κάλυψη από το κράτος των κλεμμένων αποθεματικών του ΤΣΑΥ.
·Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, με πλήρη κρατική
χρηματοδότηση.
Τις επόμενες μέρες πρέπει να φτάσει παντού το σύνθημα:
Διαλύουν την Ασφάλιση και βγαίνουμε στο δρόμο.
Πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο!
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΛΑΛΛΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΓΕΝΑΡΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ – ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ
