ΤΟ "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΧΡΗΜΑ" ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Το «ηλεκτρονικό χρήμα» και οι αντιδράσεις

(αναδημοσίευση απο το «Ριζοσπάστη», 

οι υπογραμμίσεις δικές μας)

                                                                                   Eurokinissi

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, είδαν το φως της δημοσιότητας στον αστικό οικονομικό Τύπο ρεπορτάζ γύρω από την υπόθεση της γενικευμένης χρήσης πληρωμών με τραπεζικές κάρτες, αντί για μετρητά, ζήτημα που επιδιώκεται να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα, με «κίνητρο», όπως λέει η κυβέρνηση, τη φοροελάφρυνση μεγάλου ποσοστού δαπανών των λαϊκών στρωμάτων μόνο με αποδείξεις πληρωμής με κάρτες. Η υπόθεση, που η κυβέρνηση τη συσχετίζει με την πάταξη της φοροδιαφυγής (απόδοση ΦΠΑ) και των λεγόμενων «μαύρων συναλλαγών», είναι μια πλευρά που απασχολεί τις κυβερνήσεις, αλλά η άνοδος των συναλλαγών με τις τράπεζες στον καπιταλισμό ενισχύει τις ίδιες και τα κέρδη τους κι ας διευκολύνουν οι τράπεζες τους συναλλασσόμενους στις συναλλαγές τους (π.χ. πληρωμές λογαριασμών κ.λπ.). `Η, ακόμη, οι έχοντες καταθετικούς και άλλους λογαριασμούς στις τράπεζες με διάφορα τραπεζικά προγράμματα μπορούν να αυξάνουν κατάτι το εισόδημά τους, αφού η τράπεζα τούς δίνει τόκο. Βεβαίως, οι τράπεζες δίνουν τόκο και στις μικρές λαϊκές αποταμιεύσεις για να προσελκύσουν το χρήμα τους, αλλά το κύριο είναι να συγκεντρώνουν γενικά το χρήμα, να το χρησιμοποιούν ως κεφάλαιο στις συναλλαγές τους με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και λαϊκά νοικοκυριά, με τη δανειοδότηση, για να αποκομίζουν κέρδη. `Η ακόμη και μέσω μακροχρόνιων δανείων να αποκτούν συμμετοχή σε μονοπωλιακούς ομίλους, αποκτώντας μέρος της ιδιοκτησίας τους. Αλλωστε, τα επιτόκια που παρέχουν για καταθέσεις είναι μικρότερα από τα επιτόκια που δανείζουν.

Γιατί, όμως, η συγκέντρωση του χρήματος στις τράπεζες; Γιατί μέσω αυτής της διαδικασίας διευκολύνεται η αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου. Η συγκέντρωση χρήματος, αυτό είναι το κύριο για τις τράπεζες και η πρωταρχική τους αποστολή. Δεν είναι τυχαία η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά και οι προτροπές των τραπεζών να επιστρέψουν οι αποταμιεύσεις από τα σπίτια σε τραπεζικούς λογαριασμούς.

Αντιστάσεις στις τράπεζες

Αλλά ας επανέλθουμε στις συναλλαγές με τις κάρτες. Γράφει ο αστικός Τύπος ότι παρά την προσπάθεια τραπεζών και κυβερνήσεων να προωθήσουν τις ηλεκτρονικές πληρωμές, ώστε να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα χρήματος, πολλοί Ευρωπαίοι - ιδιαιτέρως στον ευρωπαϊκό Νότο αλλά και στη Γερμανία - παραμένουν προσηλωμένοι στα μετρητά. Σύμφωνα με σχετική έρευνα της Boston Consulting Group, στην Ιταλία το 83% των πληρωμών γίνεται ακόμη με μετρητά, καθώς οι Ιταλοί έμποροι αποστρέφονται τις κάρτες, εν μέρει εξαιτίας των υψηλών χρεώσεων που επιβάλλουν οι τράπεζες. Παραμένει, έτσι, περιορισμένο το ποσοστό των Ιταλών που έχουν χρεωστική κάρτα, ενώ και όσοι έχουν, τη χρησιμοποιούν ελάχιστα: πραγματοποιούν κατά μέσο όρο 25 συναλλαγές ετησίως ανά χρεωστική κάρτα, όταν στη Γαλλία αντιστοιχούν 114 συναλλαγές. Την ίδια στιγμή, στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό υπερβαίνει το 75%. Οπως, άλλωστε, επισημαίνει σε σχετικό ρεπορτάζ το περιοδικό "The Economist", στη Γερμανία είναι σύνηθες φαινόμενο στα καταστήματα να υπάρχουν ενδείξεις που ενημερώνουν τους πελάτες ότι "μόνο μετρητά" γίνονται δεκτά. Η απέχθεια των Γερμανών για τις ηλεκτρονικές πληρωμές και η προτίμησή τους στα μετρητά ανάγεται στο πρόσφατο τραυματικό παρελθόν και στις οδυνηρές αναμνήσεις από τις μυστικές υπηρεσίες, που μπορούν εύκολα να ανιχνεύσουν τις κινήσεις ενός πολίτη από τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Η αποστροφή τους για τις ηλεκτρονικές πληρωμές αποκαλύφθηκε στο μεγαλείο της όταν το υπουργείο Οικονομικών πρότεινε να τεθεί ανώτατο όριο στις πληρωμές με μετρητά τα 5.000 ευρώ. Τότε η εφημερίδα "Bild" οργάνωσε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας μέσω των αναγνωστών της. Εξίσου έντονη ήταν, άλλωστε, η αντίδραση των Ιταλών το 2011, όταν η κυβέρνηση Ρέντσι επέβαλε όριο στις συναλλαγές με μετρητά τα 1.000 ευρώ. Οπως επισημαίνει ο "Economist", θα πρέπει να προβλεφθεί τρόπος ενσωμάτωσης των φτωχών πολιτών στο σύστημα πληρωμών, καθώς πολλοί από αυτούς δεν διαθέτουν τραπεζικούς λογαριασμούς. Είναι, άλλωστε, θεμιτό το αίτημα για ανωνυμία και γενικώς προστασία των προσωπικών δεδομένων («Καθημερινή», 21/8/2016).

Είναι μόνο η πάταξη της φοροδιαφυγής;

Από τις αναφορές στις αντιδράσεις σε Γερμανία, Ιταλία σχετικά με τις αντιστάσεις στη γενικευμένη καθιέρωση των καρτών στις συναλλαγές, του λεγόμενου και «πλαστικού χρήματος», φαίνεται ότι δεν αντιδρούν μόνο εργαζόμενοι, άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα το παράδειγμα στη Γερμανία ότι είναι σύνηθες φαινόμενο στα καταστήματα να υπάρχουν ενδείξεις που ενημερώνουν τους πελάτες ότι «μόνο μετρητά» γίνονται δεκτά, αυτό δείχνει.

Η υπόθεση «συναλλαγή με τραπεζικές κάρτες για να παταχτεί η φοροδιαφυγή», όσο κι αν ισχύει, δε λέει όλη την αλήθεια. Υπάρχει βεβαίως για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σχεδόν η υποχρεωτικότητα να διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς μισθοδοσίας και συντάξεων, οι τράπεζες δίνουν προνόμια στις επιχειρήσεις που πληρώνουν μέσω τραπεζικών λογαριασμών τη μισθοδοσία τους, αλλά μεγάλο μέρος ιδιαίτερα των μικρών και των μεσαίων αδυνατούν να το κάνουν. Γιατί ο τζίρος τους δεν είναι σταθερός ανά μήνα, άρα αδυνατούν σε συγκεκριμένες προθεσμίες να πληρώνουν μισθούς, προμηθευτές κ.λπ.

Μπορούν να χτυπήσουν ένα μέρος της φοροδιαφυγής, αλλά το κύριο είναι να εκμεταλλευτούν το χρήμα της μισθοδοσίας και των συντάξεων. Για παράδειγμα, το χρήμα που βάζουν οι επιχειρήσεις και τα ασφαλιστικά ταμεία στους λογαριασμούς μισθοδοσίας και συντάξεων μπαίνει τουλάχιστον τρεις μέρες πιο νωρίς από την ημερομηνία ανάληψης από τους δικαιούχους. Αλλά αυτές τις τρεις μέρες, οι τράπεζες με ξένο χρήμα μέσω τόκων βγάζουν κέρδος. Το ίδιο ισχύει και με το κόστος συναλλαγών. Η επιβολή τελών από τις τράπεζες για τις συναλλαγές με κάρτες αυξάνει τα έσοδά τους, αλλά άλλοι πληρώνουν το κόστος, γι' αυτό για παράδειγμα οι Ιταλοί έμποροι αποστρέφονται τις κάρτες, εν μέρει εξαιτίας των υψηλών χρεώσεων που επιβάλλουν οι τράπεζες. Αλλωστε, και οι τράπεζες έχουν κόστος απ' αυτή τη διαδικασία, το οποίο δεν επιδιώκουν γενικά να το αντισταθμίσουν, αλλά να το χρησιμοποιήσουν ως στοιχείο που μπορεί να τους φέρει και κέρδη.

Για παράδειγμα, ο «Economist» επισημαίνει σε σχέση με αυτό ότι υπάρχει και το κόστος που θα έχει η πλήρης εφαρμογή της χρήσης ηλεκτρονικών πληρωμών και η κατάργηση των μετρητών, αφού θα είναι δαπανηρή η εγκατάσταση μηχανημάτων για κάρτες. Αλλά και η τροφοδότησή τους ώστε να εξυπηρετούν πολλαπλάσιες ανάγκες σε σχέση με τώρα. Που μπορεί να χρειαστεί και επιπλέον εργατικό δυναμικό, ελάχιστο ίσως, αλλά οι τραπεζίτες, όπως γενικότερα οι καπιταλιστές, αυτό το θεωρούν κόστος. Και το χρησιμοποιούν ως μέσο για αύξηση της κερδοφορίας. Ομως, το βασικό είναι η συγκέντρωση χρήματος για τη χρησιμοποίησή του ως κεφάλαιο, αυτό είναι το κύριο.

Ουσιαστικά, απ' αυτή τη διαδικασία της γενίκευσης της πληρωμής με τραπεζικές κάρτες ωφελημένες βγαίνουν οι τράπεζες και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που κάνουν συμφωνίες ευνοϊκές μαζί τους λόγω των τεράστιων συναλλαγών που έχουν και για τη μισθοδοσία. Τα παραδείγματα που αναφέρουν τα ρεπορτάζ του αστικού Τύπου, αποκαλύπτουν ότι γύρω απ' αυτή την υπόθεση εμφανίζονται αντιθέσεις, κυρίως ανάμεσα σε τράπεζες και τμήματα του κεφαλαίου που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον ανταγωνισμό.

Σε άλλη ρότα οι εργαζόμενοι

Βεβαίως, αυτή η τάση προς τη γενίκευση της πληρωμής μέσω τραπεζικών καρτών είναι αντικειμενική στον καπιταλισμό, αφού αντικειμενική είναι και η τάση της ενίσχυσης του χρηματιστικού κεφαλαίου, στο οποίο οι τράπεζες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Για παράδειγμα, και η υπόθεση των «κόκκινων» δανείων αυτό δείχνει. Οι τράπεζες παρεμβαίνουν σε επιχειρηματικούς ομίλους παραγωγικούς, υπηρεσιών, εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου, που τους έχουν δανείσει μεγάλα και μακροχρόνια στην αποπληρωμή δάνεια, παρεμβαίνουν στην ανασυγκρότησή τους ως ιδιοκτήτες πλέον, αφού το απλήρωτο δάνειο γίνεται κεφάλαιο εξαγοράς των μετοχών τους, ή στο κλείσιμό τους, αν εκτιμούν ότι έχουν χρεοκοπήσει, πουλώντας βεβαίως αυτά τα δάνεια. Το χρηματιστικό κεφάλαιο είναι κυρίαρχο στο μονοπωλιακό καπιταλισμό και οι τράπεζες σε ηγετική θέση. Αλλά και με τη χρήση καρτών ενισχύεται ο ρόλος τους και η δράση του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Βεβαίως, για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα το πρόβλημα δε βρίσκεται στη μορφή του χρήματος, αλλά στην εκμετάλλευση, που βαθαίνει με γεωμετρική πρόοδο ιδιαίτερα στις συνθήκες οικονομικής κρίσης, και στην αναγκαιότητα κάλυψης όλων των σύγχρονων αναγκών τους, με πρωταρχικό ζήτημα να έχουν όλοι δουλειά και μισθούς, συντάξεις, εισόδημα που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους. Αρα αυτό καθορίζει και το αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο της πάλης τους, της οργανωμένης από την κοινωνική συμμαχία τους μέχρι την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για να ανοίξουν το δικό τους δρόμο με τη δική τους εξουσία και οικονομία, δίχως καπιταλιστές ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και κέρδος, όπου η ανάπτυξη της οικονομίας θα μπει στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Ι.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/8/2016&id=16352&pageNo=10

δείτε αναλυτικό αρχείο των δημοσιεύσεων στην ιστοσελίδα μας με χρονολογική σειρά στο λινκ αρχείο δημοσιεύσεων

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ :ΦΟΥΡΝΕΛΟ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ.Εσπευσμένη προώθηση απο τη ΔΕ του ΠΚΣ .ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΩΝ

       ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ 

            ΚΤΗΝΙΑΤΡΩΝ 

3 Αυγούστου 2016

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Με μια αιφνιδιαστική πρόσκληση που μας εστάλη την Παρασκευή 29 Ιούλη, η πρόεδρος και ο γραμματέας της ΔΕ του ΠΚΣ συγκαλούν την ΔΕ την Τετάρτη 3 Αυγούστου στις 4.40μμ  με θέμα: «Σύσταση επαγγελματικού ταμείου επικουρικής ασφάλισης. Νομοθετικές ρυθμίσεις και αποφάσεις Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης».

Το θέμα αλλά και ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται η όλη διαδικασία (σύγκληση ΔΕ μέσα στο κατακαλόκαιρο, στο καταμεσήμερο  και σε εργάσιμη ημέρα) δείχνουν ότι η ηγεσία του ΠΚΣ, που δήθεν έβγαινε «στα κάγκελα» το προηγούμενο διάστημα για το «νέο» ασφαλιστικό έκτρωμα, έρχεται σήμερα και συζητά το πώς αυτό θα εφαρμοστεί. Αποδεικνύεται πως η επίκληση επιχειρημάτων περί αναλογιστικών μελετών και το «ενδιαφέρον» της για τις απώλειες των μονοσυνταξιούχων, ήταν προπέτασμα καπνού στη διαδικασία αποδοχής των τετελεσμένων και προώθησης της ληστείας των εργαζομένων  

Δεν είναι τυχαίο, που η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της πλειοψηφίας του ΠΚΣ λαμβάνει χώρα σε μια  περίοδο που εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι βλέπουν τις επικουρικές συντάξεις να πετσοκόβονται.

Η σύσταση επαγγελματικών ταμείων ασφάλισης, που προωθείται με βάση το νέο νόμο που ψήφισε πρόσφατα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εντάσσεται στα σχέδια των κυβερνήσεων (σημερινής και προηγούμενων)  και της ΕΕ για τη μετατροπή των επικουρικών σε επαγγελματικά ταμεία, στο γενικότερο πλάνο των 3 πυλώνων ασφάλισης, όπου ο τρίτος πυλώνας αυτός της ιδιωτικής ασφάλισης, θα ενισχυθεί  και το κεφάλαιο θα βγει διπλά κερδισμένο από τη μια λόγω των κερδοφόρων επενδυτικών προοπτικών στον τομέα της ασφάλισης και από την άλλη λόγω της εξασφάλισης μέσω της περαιτέρω μείωσης των συντάξεων, επιπλέον ζεστού χρήματος για επενδύσεις.

Καταγγέλλουμε τις μεθοδεύσεις της ηγεσίας του ΠΚΣ και καλούμε κάθε συνάδελφο να μην τις αποδεχθεί και να τις καταδικάσει.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·         Άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, άμεση επαναφορά των απωλειών στις συντάξεις.

·         Πλήρης κάλυψη από το κράτος των κλεμμένων αποθεματικών του ΤΣΑΥ.

·         Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, με πλήρη κρατική χρηματοδότηση.

 Επαγγελματικά Ταμεία: Φουρνέλο στα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης

 Της Γιώτας Ταβουλάρη, προέδρου της ΟΕΦΣΕΕ και μέλους τη Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
αναδημοσίευση απο την εφημερίδα "Ριζοσπάστης"
οι υπογραμμίσεις δικές μας

Τα Επαγγελματικά Ταμεία είναι κατασκεύασμα που προωθεί το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι στην Ελλάδα και στην ΕΕ, με στόχο την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την ανάληψη του βάρους της Ασφάλισης από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Ερχονται να απαλλάξουν το κράτος από την υποχρέωση να στηρίζει δημόσιο σύστημα Ασφάλισης και υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να πληρώνουν για υπηρεσίες που έχουν ανάγκη και αφορούν στην ίδια τους τη ζωή.
Τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης, σύμφωνα με το νόμο 3029/2002 (ν. Ρέππα), είναι Ταμεία που λειτουργούν με την αρχή της ανταποδοτικότητας και με ατομικές μερίδες, που σημαίνει ότι ο κάθε ασφαλισμένος λαμβάνει παροχές ανάλογα με το ύψος των εισφορών που μπορεί να καταβάλει. Δεν υπάρχει, δηλαδή, ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας που είναι και το βασικό γνώρισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η ποιότητα των παροχών εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα του κάθε μέλους, αλλά και από τη συνολική οικονομική κατάσταση του Ταμείου.
Το ύψος των συντάξεων στα Επαγγελματικά Ταμεία υπολογίζεται σε καθαρά κεφαλαιοποιητική βάση, σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 8 του ν. 3029/2002. Η Επαγγελματική Ασφάλιση είναι ο δεύτερος από τους «τρεις πυλώνες» ασφάλισης που προωθεί η ΕΕ. Ο πρώτος είναι η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση σε ένα ελάχιστο, συνεχώς συρρικνούμενο επίπεδο και ο τρίτος η ιδιωτική Ασφάλιση.
Η αντικατάσταση των Επικουρικών Ταμείων από τα Επαγγελματικά Ταμεία (ΕΤ) είναι κατεύθυνση της ΕΕ διατυπωμένη στην «Πράσινη Βίβλο» σχετικά με το μέλλον των συνταξιοδοτικών συστημάτων στην Ευρώπη. Η εδραίωση και επέκταση των Επαγγελματικών Ταμείων προϋποθέτουν την εξαφάνιση των Επικουρικών. Αρα, για να καθιερωθούν ως ο «δεύτερος πυλώνας» της Ασφάλισης, θα πρέπει η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση να εκλείψει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την επικούρηση, και θα πρέπει να οργανωθεί με τον τρόπο που λειτουργεί και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Στην κατεύθυνση αυτή βρίσκονται οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που έχουν ψηφιστεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και προβλέπουν ότι η επικουρική Ασφάλιση δεν χρηματοδοτείται και πλέον δεν υπάρχει εγγύηση από το κράτος. Αν δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα των Ταμείων ή κλάδων επικουρικής Ασφάλισης, δεν καλύπτεται το έλλειμμα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ετσι πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία τη «χρηματοπιστωτική σταθερότητα» και την ανταγωνιστικότητα, την «οικονομική ανάπτυξη» του καπιταλισμού.
Η συγχώνευση, που στην ουσία αποτελεί πορεία προς την κατάργηση όλων των επικουρικών Ταμείων, συνδέεται με νέα μείωση εργοδοτικών εισφορών, με νέα μείωση του εργοδοτικού «κόστους». Οι μειωμένες εισφορές θα λειτουργήσουν ως κίνητρο για τη συμμετοχή στα επαγγελματικά Ταμεία, ενώ θα δοθούν ενδιάμεσα φορολογικά κίνητρα.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, γίνεται αναμόρφωση των νομοθετικών ρυθμίσεων για τα επαγγελματικά Ταμεία και τις επαγγελματικές συντάξεις με συμμετοχή και της ιδιωτικής ασφάλισης. Η ιδιωτική ασφάλιση, μέσω των ασφαλιστικών εταιρειών (κυρίως πολυεθνικά μονοπώλια) και των επαγγελματικών Ταμείων, αποκτά προνομιακό ρόλο.

       Από τη «Σκύλλα» στη «Χάρυβδη»

Σε αυτούς τους σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του επιτελείων, εντάσσεται και ο αντιασφαλιστικός νόμος 4052/12 - εφαρμοστικός του «Μνημονίου ΙΙ». Με το νόμο αυτό, όλα τα Επικουρικά Ταμεία ενοποιήθηκαν στο ΕΤΕΑ, ενώ όσα «επέλεξαν», μέσω των συνδικαλιστικών οργανώσεων των ασφαλισμένων να μην ενταχθούν στο ΕΤΕΑ, μετατράπηκαν αυτοδίκαια σε Επαγγελματικά Ταμεία - Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου.
Οι δύο αυτές δήθεν εναλλακτικές επιλογές είναι για τους ασφαλισμένους η «Σκύλλα» και η «Χάρυβδη». Αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου αντιασφαλιστικού και αντεργατικού νομίσματος. Τόσο το ΕΤΕΑ όσο και τα ΝΠΙΔ - Επαγγελματικά Ταμεία που δημιουργήθηκαν, λειτουργούν σε βάρος των εργαζομένων, αφού οι ασφαλισμένοι γνωρίζουν μόνο το ύψος των εισφορών που δίνουν, αλλά όχι τι σύνταξη θα πάρουν και αν θα την πάρουν.
Πρόκειται για τη λεγόμενη «μετατόπιση από συστήματα καθορισμένων παροχών σε συστήματα καθορισμένων εισφορών». Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, οι ασφαλισμένοι οδηγούνται σε δύσκολες καταστάσεις και περιπέτειες, έχουμε μείωση των επικουρικών συντάξεων, κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.
Η μετατροπή σε ΝΠΙΔ - Επαγγελματικό Ταμείο, η επιλογή της δήθεν «αυτονομίας» και «αυτοδιαχείρισης» δεν αποτελεί καλύτερη εναλλακτική λύση έναντι της ένταξης στο ΕΤΕΑ. Η πραγματικότητα είναι αδιάψευστη:
Τα έσοδα των Ταμείων μειώνονται, όσο μειώνονται οι εργοδοτικές εισφορές και όσο η ανασφάλιστη εργασία και η εισφοροδιαφυγή αυξάνονται. Οι απολύσεις, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι μειώσεις των μισθών με το τσάκισμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αυξάνουν ακόμα περισσότερο τις απώλειες στα έσοδα. Αυτό σημαίνει ότι τα «ανεξάρτητα» Ταμεία οδηγούνται σε μειώσεις συντάξεων - παροχών ή και σε αυξήσεις στις εισφορές των εργαζομένων.
Τα μειωμένα, με το περιβόητο «κούρεμα» των ομολόγων, αποθεματικά γίνονται ακόμα πιο επισφαλή, αφού ένα ΝΠΙΔ μπαίνει αναπόφευκτα στο φαύλο κύκλο των «επενδύσεων» σε νέα ομόλογα, στο χρηματιστήριο, για να αντισταθμίσει τις απώλειες στα αποθεματικά, επιφέροντας νέες δραματικές συνέπειες στη ρευστότητα. Ενα Ταμείο - ΝΠΙΔ που δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει ούτε δικαιώματα, ούτε συντάξεις, μας φέρνει πιο κοντά στην ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.
Επιπλέον, το ύψος των συντάξεων, σύμφωνα με το νόμο 4052 του 2012 (άρθρο 42, παρ. 4), προσδιορίζεται με ενιαίο τρόπο στο ΕΤΕΑ και στα ΝΠΙΔ. Τα εφάπαξ δίνονται και από τα ΝΠΙΔ με τις μειώσεις που προβλέπονται από το σχετικό νόμο.

                Τι επιβεβαιώνει η πείρα

Το παράδειγμα του ΤΕΑΥΦΕ (Επικουρικό Ταμείο Φαρμακοϋπαλλήλων) είναι χαρακτηριστικό. Η μετατροπή του σε ΝΠΙΔ - Επαγγελματικό Ταμείο συνοδεύτηκε από μείωση συντάξεων που έφτασε περίπου στο 20% και κατάργηση όλων των παροχών (π.χ. χαμηλότοκα δάνεια, παιδικές κατασκηνώσεις).
Μάλιστα, η πρώτη αναλογιστική μελέτη (2012) προβλέπει ότι μέσα στη δεκαετία η μέση σύνταξη θα πέσει στα 140 ευρώ, ενώ υπάρχουν αναλογιστικές μελέτες και για τα έτη 2013, 2014, που κατά πάσα πιθανότητα θα υποδείξουν νέες μειώσεις. Ακόμα, έχουμε κρούσματα μετακύλισης εργοδοτικών οφειλών στους σφαλισμένους, ενώ ο χρόνος καταβολής συντάξεων αυξήθηκε, αγγίζοντας τους 36 μήνες. Οσον αφορά τον κλάδο Πρόνοιας (εφάπαξ), που και αυτός μετατράπηκε σε ΝΠΙΔ, καταβάλλει το εφάπαξ με την προβλεπόμενη από το σχετικό νόμο μείωση, της τάξης του 64%.
Υπάρχει, εξάλλου, και η διεθνής εμπειρία, που δείχνει ότι οι εργαζόμενοι έχασαν τρισεκατομμύρια ευρώ με τα Ταμεία αυτού του είδους. Υπάρχει η εμπειρία της ENRON, όπου οι εργαζόμενοι έχασαν και τη δουλειά τους και όλες τις ασφαλιστικές αποταμιεύσεις. Δεκάδες δισ. έχασαν τα Ταμεία αυτού του είδους στην Αγγλία και η απάντηση της κυβέρνησης στις διαμαρτυρίες ήταν «εσείς επιλέξατε αυτή την ασφάλιση και το ξέρατε τι κίνδυνοι υπήρχαν...». Αυτή είναι και η εμπειρία από τα 5-6 Επαγγελματικά Ταμεία που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα.
Τα στελέχη του παλιού και του νέου αναδιαμορφούμενου κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση / ΜΕΤΑ) πρωτοστάτησαν στη μετατροπή Επικουρικών Ταμείων σε ΝΠΙΔ, με κορυφαίο παράδειγμα τον κλάδο του Φαρμάκου, όπου σε αγαστή συνεργασία με την τότε συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και με την εργοδοσία, παραμέρισαν τους εργαζόμενους και την κλαδική Ομοσπονδία ΟΕΦΣΕΕ και δημιούργησαν το ΤΕΑΥΦΕ - ΝΠΙΔ.
Με τη στάση τους και τη θέση τους έβαλαν εμπόδια στους αγώνες και διευκόλυναν την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών - αντεργατικών νόμων. Καλλιέργησαν και καλλιεργούν αυταπάτες περί «εξαίρεσης» και αντιμετώπισης προβλημάτων μέσω «επαφών» με κυβερνητικούς και άλλους παράγοντες. Τη λογική του «μικρότερου κακού».
Παρουσίασαν και παρουσιάζουν ως «επιτυχία» και «σωτηρία» για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τη μετατροπή Επικουρικών Ταμείων σε δήθεν «αυτόνομα» και «αυτοδιαχειριζόμενα» ΝΠΙΔ, τη στιγμή που αυτή η εξέλιξη αποτελεί στρατηγική επιλογή και ανάγκη για το μεγάλο κεφάλαιο και ως τέτοια προωθείται από τις κυβερνήσεις του.

Η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι βιοπαλαιστές ένα δρόμο έχουμε: Αγώνας, με συσπείρωση στο ΠΑΜΕ και στις ταξικές δυνάμεις, για την αναπλήρωση των απωλειών μας.
Αυτό σημαίνει: Κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Να πληρώσει το κράτος και οι εργοδότες, που έχουν την ευθύνη για τα ελλείμματα στα Επικουρικά Ταμεία. Επιστροφή όλων των λεηλατημένων αποθεματικών στα Ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης.
Διεκδικούμε αυτά που μάς ανήκουν. Η επιστήμη και η τεχνολογία προσφέρουν εργαλεία για την παράταση της ζωής και τη βελτίωση της ποιότητάς της. Να εξασφαλίζονται από τη νεαρή ηλικία καλύτερες προϋποθέσεις ζωής. Να δουλεύουμε λιγότερο, σταθερά σε ημερήσια και εβδομαδιαία βάση, αφού σε μικρότερο χρόνο παράγεται περισσότερος πλούτος. Να βγαίνουμε νωρίτερα στη σύνταξη, αφού υπάρχει υπερεπάρκεια εργατικού δυναμικού και να απολαμβάνουμε αξιοπρεπείς συντάξεις.
Αυτά σκοντάφτουν στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που έχει μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία. Γι' αυτό προβάλλει η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης, με αλλαγή τάξης στην εξουσία, με κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και όχι τα κέρδη των λίγων.

δείτε αναλυτικό αρχείο των δημοσιεύσεων στην ιστοσελίδα μας με χρονολογική σειρά στο λινκ αρχείο δημοσιεύσεων